A New Ohana: Deel 4

De avond van te voren kregen ik en mijn kamergenoten, Max en Jan, beide uit Duitsland, te horen dat we in de eerste snorkel-groep zaten. Dat betekende dat de wake-up call wederom om 6.00 uur plaats zou vinden. Maar wat geeft dat nog, als snorkelen in de exotische wateren rond Hawaii in het vooruitzicht ligt.

Na een lekker ontbijt, met een onmisbare extra kop koffie, werden we per taxibus naar onze bestemming gebracht: Hanauma Bay. De Hanuama Bay is een beschermd natuurgebied met een omvangrijke collectie aan exotische vissen, die ongestoord langs de snorkelende toeristen zwemmen. Het eerste wat ons opviel toen we uit het busje stapten was de adembenemde schoonheid van de baai; schilderachtig als een kitscherige poster. Voordat we het water in mochten werden we eerst, samen met de rest van de toeristen-massa, een kleine bioscoop in gedirigeerd, alwaar we een informatieve film te zien kregen over hoe de natuur in de baai te conserveren. Na de film mochten we dan eindelijk, via een steil dalende kronkelweg, naar het strand.

Er werd geen seconde verspeeld: zodra Julia, Maren, Lisa en ik onze tassen in het zand hadden gedeponeerd, snelden we ons, gewapend met een snorkel-set en flippers, naar de helder-blauwe zee. Na een paar slagen met de flippers kwamen de eerste exotische vissen ons al tegemoet zwemmen. Het voelde alsof ik in het aquarium van Finding Nemo rond zwom, ik herkende ook daadwerkelijk een aantal vissen uit de film. Het was een ontzettend bijzondere ervaring om tussen zoveel zeldzame vissen te zwemmen. Ik verloor het besef van tijd, flipperde de hele baai door, zag de ene na de andere kleurrijke vis, en hoorde niks anders de golven die over mijn rug rolden. Met een wegwerpcamera die ik de dag ervoor nog bij de ABC-store had aangeschaft legde ik alles vast.

Na een vol uur gesnorkeld te hebben kwamen we bij op het schitterende strand met panoramisch uitzicht. Het strand van de Hanauma Bay is een stuk rustiger dan dat van Waikiki Bay aangezien er maar een beperkt aantal mensen tegelijk mogen komen. Vlak nadat we uit het water kwamen arriveerde de tweede groep, en was het voor ons helaas alweer tijd om te gaan.

Door het aanschouwen van al die exotische vissen kreeg ik wel zin in een broodje tonijn. Na een heerlijke tuna-sandwich van de ABC-store gingen we wederom naar het strand.

Die middag moesten we eerder terug zijn bij het hotel dan normaal, we gingen die avond namelijk naar een echte Hawaiiaanse Luau. Een Luau is een Hawaiiaans strandfeest waarbij veel gegeten en gedanst wordt, de Hula uiteraard. Het is een traditie die al eeuwen lang geliefd is bij de lokale bevolking. Natuurlijk wordt het concept voor toeristen als ons op een grotere schaal neergezet, namelijk in de vorm van een buffet-dinnershow. Ietsje minder authentiek misschien, maar daarom niet minder gezellig. Onze groep werd vanaf het hotel opgehaald met een grote tourbus. De vrouw die ons ophaalde stelde zich voor als 'Auntie Holly' en vertelde ons om haar ook als zodanig te adresseren: "After all, we're one big Ohana!" Onderweg naar Germain's Luau, het etablisement waar het allemaal zou gebeuren, ontplooide Auntie Holly zich als een ware comedienne van het niveau tranen in je ogen. Door haar malle verhalen over haar geliefde Hawaii bracht ze de groep al helemaal in de stemming.

Na de aankomst bij Germain's Luau werd er eerst een grote groepsfoto van ons gemaakt, met de grote oceaan op de achtergrond. Na de foto werden we naar onze tafel gewezen. Meteen werd duidelijk dat het decor zich voor een onvergetelijke avond leende. Germaine's Luau bleek een groot openlucht restaurent, direct aan de kustlijn. In het zand waren grote picknick tafels geplaatst, allemaal wezen ze naar een groot podium. De palmbomen en de rietdaken contributeerden aan de exotische ambiance; de vervaagde verf droeg bij aan de authentieke sfeer, alsof men dadewerkelijk aanschoof bij een lokale picknick.

Het eten dat geserveerd werd was (deels) authentiek Hawaiiaans. Het zwijn was op traditionele wijze bereid: onder de grond, in een gat op het strand, verwarmd door hete lava-stenen, gewikkeld in bananenbladeren. Dat klinkt misschien raar, en dat is het ook. Het varkensvlees smaakte er niet minder om. Dit feestelijke Hawaiaanse maal moest natuurlijk vergezeld worden door een echte (alcohol-vrije!) Mai Tai.

Terwijl de show begon loste de schemer de felle zon af. Een oranje gloed vloeide over het strand. In de show werden diverse dansen van diverse Polynesische eilanden getoond. Zwierderige Hula's werden afgewisseld door spectaculaire vuurdansers. Ook ons, werd collectief de Hula aangeleerd. Na het eten mocht iedereen gezellig het podium op om de danskunsten te tonen. Het was een avond om nooit te vergeten. om daar zeker van te zien kocht dan toch maar die foto die aan het begin van de de avond van de groep genomen was.

Tijdens de busreis terug naar Waikiki zat de sfeer er nog steeds goed in. Auntie Holly leerde ons echt (voor de toeristen verzonnen) Hawaiiaanse liedjes, de hele bus zong gezellig mee. Na een dikke knuffel van Auntie Holly, en de belofte dat we haar zouden bezoeken als we weer op het eiland waren, liepen we de lobby van het hotel binnen.

Doodop, maar super gelukkig stapte ik in bed.

ps. Ik weet het, ik loop nog steeds super achter met het bloggen. Deze week heb ik een week vakantie, dus ik zal zoveel mogelijk proberen in te halen! Voor de mensen die het nog niet wisten: ik ga naar Los Angeles! Van 15 tot 18 April, met vier mensen die ik tijdens de Hawaii reis heb leren kennen. Ik heb er echt ontzettend veel zin in!

pps.
"Just hang loose,
just have fun!
Sippin' on a drink,
laying in the sun!
Don't try to fight it,
it ain't no use!
Cause when you're in Hawaii,
you should just hang loose!!!"