Track & Field & Aching Muscles

Deze week was het dan zover: het Track & Field seizoen ging officieel van start. Dit houd in dat ik vanaf deze week, elke schooldag, van 15.30 tot 17.30 op de atletiekbaan van Gilroy High School te vinden ben. Naast een nieuwe hobby, heb ik momenteel ook vooral veel spierpijn.

Het seizoen begon afgelopen maandag met een introductiedag, die plaats vond in het 'student center', een deftig woord voor de kantine. Met malle spelletjes leerden we onze nieuwe teamgenoten kennen. Tot nu toe lijkt het me een ontzettend leuke groep, met mensen van het 'freshman' jaar tot het 'senior' jaar. Ook werd iedereen voorgesteld aan de vele coaches die Gilroy High School rijk is. Nadat de coaches aan ons voorgesteld waren, moesten we met de coach van onze discipline mee. Aangezien ik nog geen discipline had uitgezocht ging ik maar mee het Coach Silva, de 'long distance' coach, en tevens mijn Statistics lerares. In een kort praatje legde ze uit wat er dit seizoen van ons verwacht werd. Ook kwam ze er (nu pas) achter dat ik uit Nederland kwam, en dat terwijl ik al zes maanden bij haar in de klas zit. Blijkbaar dacht ze dat ik uit Latijns-Amerika kwam. Ik snap de verwarring wel, aangezien de helf van de studenten hier op Gilroy High van Latijns-Amerikaanse afkomst is. Dat is nog eens wat anders dan dat witte Zernike College in Haren, waar ik een van acht niet-blanken was.

Afgelopen dinsdag hadden we tijdens de lunch een bijeenkomst van 'Pacific Asian Club'. Op het programma stond: 'Fear Factor: Asian Edition!'. Jonah, de president en oprichter van de club, had 'Balut' meegenomen. Balut is een delicatesse in de Filipijnen, en is eigenlijk niks meer dan een eend-embryo, nog in het ei. Je begrijpt wel dat ik niet kon wachten om op dit lekkernij te storten. Het eerst wat je moest doen was een gaatje maken op de bovenkant van het ei. Op deze manier kon je eerst het sap uit het ei drinken, voordat je het embryo uit de schaal pelde. Het sap smaakte een beetje naar flauwe kippenbouillon. Daarna moest je de rest van de schaal pellen. Het emryo was nog jong, dus heel duidelijk waren de verschillende lichaamsdelen nog niet te identificeren. Wel bezat het al enkele kleine veertje en een klein kopje. Ik vroeg of het de bedoeling was om het eerst in stukjes te snijden, maar blijkbaar is het de traditie om het hele embryo in een keer op te peuzelen. En wie ben ik om met de traditie te breken? Het embryo zelf smaakte naar een gekookt ei, met stukjes kip, en was dus nog best te eten. Ik, en twee andere meisjes, waren trouwens deze enigen die de moed hadden om een balut te proberen. Het was zeker een interessante ervaring.

De tweede bijeenkomst van het Track & Field team leek een hoop de eerste. Opnieuw werden er kennismakingsspelletjes gespeeld. Dit keer werden er echter ook spelletjes gespeeld met 'team-bonding' als doel. Er werden vragen gesteld als: What do you value most in life? Niet iedereen nam het spel even serieus. Ik kreeg als vraag: What do you like the most about yourself. Mijn antwoord was: The fact that I'm really ambitious.

Woensdag begonnen we dan echt met sporten. Tijdens de eerste twee dagen van het seizoen wordt het team in groepen ingedeeld, en krijgt iedereen de kans om met elke discipline kennis te maken. Een uitstekende gelegenheid voor mij om uit te vissen welke disciple het beste bij mij past. We begonnen met kogelstoten, wat al snel onpopulair bleek onder de studenten. Ik vond er zelf ook niet veel aan. Daarna gingen we naar het onderdeel sprinten. Em het laatste onderdeel was hoogspringen. De coach van het hoogspringen wordt ook wel coach O genoemd, omdat hij graag naar de Olympische spelen wil. Van tevoren werd mij verteld dat ik eruit zie als een hoogspringer, iets wat ik maar meteen aannam, aangezien ik hier zelf totaal geen vertand van had. "Looks like a high jumper to me," verklaarde coach Ogle die week ervoor nog. Maar mijn lengte gaf geen garantie voor goede prongen. Al vond ik het op zich wel grappig om te doen.

De volgende ochtend besloot ik weer eens met de fiets naar school te gaan. Voor dat ik naar school ging, ging ik nog even langs Starbucks voor een heerlijke 'iced mocha with an extra espresso shot, no whip', om me door mijn eerte les heen te helpen. Wat schets mijn verbazing als ik erachter kom dat Coach O by day koffie serveert bij de Starbucks bij mij om te hoek. Naarst een goede sprong, maakt hij ook nog een heerlijke iced-coffee.

Die middag stonden de laatste drie disciplines op het programma. We begonnen met poolstolhoogspringen, maar mijn angst om te vallen wat te groot om daaraan te beginnen. Het volgende onderdeel was de 'hop-step-jump', ofwel de hink-stap-sprong. Dit onderdeel was opzich wel grappig, maar niet bepaald iets waar ik me de rest van het jaar mee bezig wil houden. We eindigden die dag met hordenlopen. In het begin had ik zo mijn trijfels over deze disciple. Iedereen in mijn sports medicine klas is namelijk semi-getraumatiseerd nadat onze lerares een video vertoonde waarop te zien was hoe een meisje, na een val door een horde, haar femur (dijbeen) brak. Het was bij de knie gebroken, wat inhield dat ze haar been zo kon buigen dat ze moeiteloos met haar grote teen haar neus kon aanraken. Het hordenlopen viel gelukkig ontzettend mee, en ik ben er zonder femurfractuur vanaf gekomen. Ik vond dit zelfs de leukste dicipline van de afgelopen twee dagen, en het lag me ook wel.

Vrijdag was de eerte echte trainingsdag. We moesten die dag trainen met de discipline die ons het meest beviel, en ik koos hordenlopen. De training bestond uit twee uur lang kracht en strek trainingen, iets waar mijn spieren nog niet bepaald aan gewend waren. Na een goede training hinkte ik met zure spieren, maar fysiek voldaan, het veld af.

Ik zou deze ochtend eigenlijk een bergwandeling maken met Oliver en zijn familie, maar mijn benen waren te pijnlijk om daaraan te beginnen. En zelfs nu nog, doen mijn benen pijn. Al zie ik het niet als iets negatiefs, maar juist als een bevestiging dat ik een goede training achter de rug heb. Ik hoop dat ik maandag weer een beetje beweging in mijn benen kan krijgen. Dan gaan we namelijk met de 'long distance runners' mee naar "Christmas Hill Park' om aan onze conditie te werken.

Morgen is trouwens de 'Super Bowl'. Wat ik ervan begrijp is het de finale van de American Football competitie, die zelfs door niet-footballfans als de McGoverns word gevolgd.

Volgende hebben we op school weer een spirit-week. Elke dat heeft een thema, en elke student moet (of mag) zich naar dit thema kleden. Een overzicht van de verschillende dagen:
- Monday = Plaid-Day (ruitjes-dag)
- Tuesday = Little-Kid-Day
- Wednesday = Pirate-Day
- Thursday = Country-Day (elke jaarlaag heeft zijn eigen land, wij zijn Griekenland (lees: toga-land))
- Friday = Blue-White-Gold-Day (de kleuren van de school)

Volgende week dus alles over de 'Super Bowl' en Spirit Week!

ps. Vergeet niet te reageren!