Writing In The Rain

"I have a dream that one day on the red hills of Georgia, the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit together at the table of brotherhood"

Marten Luther King Jr wordt nog steeds gezien als een van de belangrijkste Amerikanen van de vorige eeuw. Het waren onder andere zijn instpanningen die in Verenigde Staten een eind maakten aan het racisme dat slechts vijgtig jaar geleden nog volop aanwezig was. Om deze man te eren is elke derde maandag van januari "Marten Luther King Jr. Day", een dag die gemarkeerd staat in de door school vertrekte agenda's, gevolgd door "No School". Alhoewel deze dag vooral in het leven is geroepen om deze grote man te herdenken, betekend het voor veel Amerikaanse scholieren vooral een extra vrije dag. Veel mensen bij mij op school namen van deze gelegenheid gebruik om naar Tahoe te gaan, het wintersport oord van Noord-California. Ik maakte van deze dag gebruik om achterstallig huiswerk af te raffelen. Van 'awareness' is dus niet veel gekomen, van huiswerk trouwens evenmin.

Zoals ik vorige week al vermelde ontving ik vorige week, samen met een hoop andere leerlingen, een certificaat "For Outstanding Academic Performance". Afgelopen woensdag vond er voor alle leerlingen die een dergelijk certificaat ontvingen een brunch plaats. De zogehete 'Honer Roll Brunch". De brunch vond plaats tijdens de lessen, in de kantine. Zo op het eerste oog schatte ik de opkomst op 150 leerlingen. Zo hoog ligt de academische lat hier dus ook weer niet. De brunch bestond uit heerlijk bagels met roomkaas, van 'Panera', een keten die binnen de brood-wereld net zoveel status heeft als Starbucks in de koffie-wereld. De muren van de kantie waren voor de geledenheid versierd met uitgeknipte papieren sterren. Op elke ster stond de naam van een van de aanwezigen. Mijn ster hangt nu in mijn kamer.

Op vrijdag hadden we weer een vrije dag. Dit keer niet omdat het een nationale feestdag was, om eerlijk te zijn is de exacte reden me nog steeds niet duidelijk. Dit weekend vond bij ons op school tevens een groot worsteltoernooi plaats, een toernooi waar onze sports medicine lerares altijd bij aanwezig om de gewonden te helpen, daarbij geassisteerd door haar heldhaftige leerlingen. Die vrijdag was voor mij dus geen vrije dag, maar een dag pijnlijke spieren, pijnlijke gewrichten, en een lichte hersenschuddingen. Er was zelfs een gebroken sleutelbeen, dat goed te zien was aangezien het op het punt stond om de huid te penetreren, erg gaaf om te zien! Maar waarschijnlijk minder leuk voor onze patient. Ondanks de interessante verwondingen was de dag vooral lang, zo'n twaalf uur. Gelukkig kregen we wel een uur de tijd om te lunchen, een pauze die Oliver, Meha en ik gebruikten om ons tegoed te doen aan de heerlijke sandwiches van Quiznos. Tevens heb ik die dag voor het eerst in mijn leven een peanutbutter-and-jelly-sandwich gehad, een typisch Amerikaanse traktatie. En ik moet zeggen, het is een echte aanrader, voor herhaling vatbaar.

Heb ik trouwens al opgemerkt dat het vorige week letterlijk de hele week geregend heeft? Een dan niet af en toe een miezer, nee, aan stuk door, keiharde regen. Wegen werden afgezet en mensen aan de kust moesten hun huis uit. Daarbij kwam nog eens dat we deze week hier in Gilroy een heuse 'tornado-warning'* hebben gekregen! Dat is nog eens wat anders dan die laffe weerswaarschuwingen van de KNMI, omdat er weer eens regenbui gepaard gaat met een windkracht boven de drie Beaufort. Achteraf bleek het gelukkig loos alarm te zijn.

Zoals de Nederlanders altijd zeggen: na regen komt zonneschijn. Deze oud Hollandse wijsheid blijkt zelfs in California van toepassing. Op zaterdag waren de wolken namelijk eindelijk verdwenen en kon er plaats gemaakt worden voor de zon. Dit kwam goed uit aangezien ik die dag naar het strand ging. Niet met de McGoverns, maar met de Drewry's (Oliver's familie). De zon mocht dan schijnen, het kwik rees niet meer dan 14 graden boven het vriespunt. Toch vonden Oliver en ik dat je niet naar het strand kon zonder te zwemmen. Uiteindelijk hebben we de duik gewaagd, en onze vermoedens werden bevestigd: het water was koud! De mensen die op een stand wandelden verklaarden ons voor gek, maar dat mocht de pret niet drukken. Oliver had trouwens een skim board meegenomen, zo eentje waarmee je op de branding van de zee kan glijden. Ik vond dat ik dat ook maar eens moest proberen, het zag er immers ze makkelijk uit. Dat moest Jan Peter Balkenende ook gedacht hebben toen hij zich door een Tilburgse jongen liep overhalen op een skateboard te stappen. Zodra mijn zolen contact maakten met het board maakte ik een vrije val a la Jan Peter op een skateboard. De rest van de midddag hebben we heerlijk op het strand van het waterige zonnetje genoten. Op onze terugweg naar Gilroy maakte we een kleine omleiding om de haven van Moss Landing te bezoeken, een haven die bekend staat om de vele zeehonden. Die 'vele zeehonden' moesten hier zeker niet van op de hoogte zijn aangezien we maar een zeehond gespot hadden. Al was deze ene zeehond wel erg dichtbij, zo'n twee meter. Ook zagen we een aantal pelicanen, precies als die in Finding Nemo, en een paar zeeotters.

De laatste dag van mijn driedaagse weekend gingen we met het hele gezin naar de 'mall', vrij vertaald: het winkelcentrum. Als ik het woord 'winkelcentrum' hoor, gaan mijn gedachten automatisch naar het winkelcentrum in Hoogezand, dat maar zo een super luxe bejaardentehuis kon zijn. Het winkelcentrum in San Jose was anders, er waren een hoop mooie winkels. Bij 'Williams-Sonoma' heb ik vast mama's verjaardagscadeau gekocht. Het pakje zal deze week California verlaten en een lange eenzame reis naar de Nolenslaan 36 in Groningen beginnen. Verder heeft Savannah haar jurk voor 'Junior Prom' gevonden, bij een Jessica McClintock boetiek. Na een paar uur winkelplezier was het alweer tijd om naar huis te gaan. Voor onderweg kochten we heerlijk chocolate-chip koekjes. Deze zondag, en vandaad ook trouwens, was weer even regenachtig als vorige week.

Ik heb vorige week trouwens een reis naar Hawaii geboekt! Ja, je leest het goed, ik ga naar Hawaii! Om precies te zijn van 17 februari tot 24 februari. Ik ga niet met de McGoverns, maar met een organisatie waar STS mij op wees. De organisatie heet 'Explore-America'**. Het komt erop neer dat ik een week lang met Amerikaanse uitwisselingsstudenten van elke denkbare nationaliteit een week lang leuka dingen ga doen. Ik heb vast op weatherchannel.com gekeken en de gemiddelde temperatuur op Hawaii is rond eind februari's zon 27 graden! Ik kan echt niet wachten om te vertrekken!

Vergeet niet om te reageren allemaal!

*http://www.nbcbayarea.com/news/local-beat/Tornado-Warning-Issued-for-So-Santa-Clara-County-82196512.html
**http://www.explore-america.com/explorer/hawaii/index.html