Thank You For The Turkey

Deze vroege blog wordt mede mogelijk gemaakt door: Thanksgiving Break, mijn eerste vakantie sinds mijn aankomst in de Verenigde Staten. In Amerika doen ze niet aan de gewone Herstvakantie zoals we die in Nederland kennen, en ik geef ze groot gelijk. In Nederland leek de herstvakantie alleen goed voor stormachtig pre-winter-weer, het eten van pepernoten, waarvan je vind dat ze veel te vroeg in de winkel liggen, maar die je toch schaamteloos per zak naar binnen werkt, en het leren, althans een poging daartoe, voor de toetsweken die altijd heel tactisch (niet dus) de week na de Herfstvakantie werden geplanned. Thanksgiving Break daarentegen is een vakantie die in het teken staat van gezelligheid, een woord dat geen Engelse vertaling kent, iets waar ik soms echt gek van wordt omdat ik soms echt geen andere manier kan vinden om een bepaalde situatie uit te drukken. Betekend dat dan dat Amerikanen niet gezllig kunnen zijn, allerminst.

Thanksgiving Break is niet een vakantie die een volle week duurt. De vakantie duurt vijf dagen, we moesten deze week dus maandag en dinsdag gewoon naar school.
Op maandag kregen we tijdens Sports Medicine te horen of we ons EHBO-diploma hadden gehaald. Ik ben geslaagd voor alle drie de onderdelen! De drie onderdelen waren First Aid, CPR en AED. Een EHBO-diploma halen was een van mijn vele goals voor mijn High School Year, die kan ik dus keihard afvinken.

Ook kreeg ik op maandag de Senior Panoramic Picture, de foto met daarop de gehele 'Class of 2010'. Ik ga proberen zo snel mogelijk een bijpassende lijst te vinden. Zo'n foto is natuurlijk een schitterend aandenken aan mijn tijd hier op Gilroy High.

Op dinsdag hadden we een commisionars-meeting van PAC. Ze vonden het echt helemaal geweldig dat zoveel mensen uit Nederland gedoneerd hadden. Voor mensen die nog willen doneren, of die het beloofd maar nog niet gedaan hebben, doneren kan nog tot zondagavond. Maandagmiddag ga ik naar de bank om alle donaties in een keer op te halen. Mail me dus: junusvanderwal@live.nl

Woensdagochtend werd ik wakker rond half zeven, de tijd die ik normaal opsta op een woensdag. Waar mijn biologische klok niet van op de hoogte was, was dat Thanksgiving Break van start was gegaan! Woensdagochtend wa echter alles behalve een relaxte bank-hang ochted. Thanksginving dinner zou de dag daarna hier plaats vinden, aan 7570 Westwood Drive. Het was dus tijd voor een grote schoonmaak, en voor het decoreren van het huis. Na een paar uurtjes flink boenen was het huis klaar voor Thanksgiving. Tijdens de lunch vertelde ik Christina en Savannah dat het al echt voelde alsof de volgende dag een feestdag was. Het deed me denken aan al die keren dat we Nolenslaan 36 klaarmaakten voor kerst of oudjaarsavond. Op een of andere manier draagt schoonmaken bij mij altijd bij aan het feestgevoel.

Woensdag, zo tegen het eind van de middag, kwamen Glenn's ouders Mike en Pam aan in Gilroy. Mike en Pam McGovern wonen in Orange County (the OC), niet ver van Disney Land! Glenn's ouders trakteerden het hele gezin op een lekker avondje uit eten. We aten bij een heerlijk Italiaans restaurant in Morgan Hill, een plaatsje verderop. Mijn risotto, de eerste risotto in maanden, was niet van deze wereld (lekker dus). En ook de caramel cheesecake ging er maar al te goed in. Tijdens het eten kreeg Quentin zijn verjaardagscadeau, ookal is zijn verjaardag pas 23 december. Het cadeau was een digitale camera.

Donderdag was het dan zover, een dag waar ik al sinds ik me opgaf voor deze reis naar uitkeek: my first Thanksgiving! Een feestdag die ik voorheen alleen kende van Friends. Een van de dingen waar ze het bij Friends ieder jaar weer over hebben is de parade. En laat dat nou zijn waar we die ochtend naar keken. De Thanksgiving Parade is een jaarlijkse parade door New York City met grote ballonnen, praalwagens en optredens van bekendheden. De drie uur durende Parade viel me niets tegen.
Al redelijk vroeg, zo rond twaalf uur, kwamen Glenn's ouders weer. Ze sliepen zoals altijd die nacht in een hotel hier in de buurt. Ook Christina's zus Dawn kwam zo rond die tijd aan vanuit Sacramento, de hoofstad van California. Zo'n een uur kwamen de rest van de Gasten: Teavon, een vriend van Quentin, diens moeder Laura, een broertje Gabriel, de schattigste 5-year-old op het westelijk halfrond. Ook Oliver kwam langs om Thanksgiving te vieren. Aangezien zijn vader Brits is, en zijn moeder Turks, was dit ook voor hem zijn eerste Thanksgiving.
Die middag hebben we gezellig gekletst, en vooral veel gegeten. Ik begon me al vol te voelen voordat het officiele Thanksgiving Dinner geserveerd werd. Ook werd er gekookt: knoflookaardappelpurree, zoete aardappelen, verse broodjes cranberrie saus, compote voor bij de kalkoen, en natuurlijk de acht kilo wegende kalkoen (en dat was de kleinste die ze hadden bij de Nob Hill, de plaatselijke supermarkt).
Om vier uur begon dan het officiele Thanksgiving diner. We deden niet eens dat ene wat ze altijd op TV doen, waar iedereen omstebeurt moet opstaan en verteld waar hij of zij het meest dankbaar voor is. Wat we wel deden was ons volproppen met alles wat op tafel stond. Ik vroeg van te voren aan Chistina waarom we vroeg aten. "To make room for Desert!" En dat heb ik geweten ook. Op het desert menu stonden drie verschillende taarten, waarvan twee semi-pompoen, en Dawn's hemelse Cupcakes.
Na het eten gingen we, behalve uitbuiken en wensen dat we niet zo veel gegeten hadden, gezellig spelletjes spelen. En zo kwam mijn eerste, maar hopelijk niet mijn laatste, Thanksgiving tot een einde. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me pas de de kans dat dit tevens mijn laatste Thanksgiving was redelijk groot is.

De vrijdag na Thanksgving wordt in Amerika 'Black Friday' genoemd. Alleen staan de file's nu niet op de Route du Soleil, maar op de Route du Shoppingcenter. Om precies twaalf uur ('s nachts!), gaan alle winkels die er iets toe doen open. De hele nacht kunnen shop-o-holics hun hart ophalen met 50% off aanbiedingen. Ook de Gilroy Premium Outlets doen hier aan mee. Chistina en Glenn vertelden van te voren al dat we hier niet heen zouden gaan omdat het echt een gekkenhuis is. Er zijn afgelopen jaren zelfs mensen doodgedrukt in de mensenmassa's. De hele nacht gaan Amerikanen, opzoek naar koopjes, van winkel naar winkel. Om maar zoveel mogelijk klanten te trekken stunten de winkels enorm met de prijzen.
Wij gingen dus niet om middernacht, maar 'pas', om zes uur 's ochtends naar de winkels. Mijn Facebook update was die ochtend heel toepasselijk: "You know you've become an American when you set your alarm at 5.30 am to go Black Friday shopping at Best Buy". In het donker reden we, dat zijn Christina, Dawn, Quentin en ik, richting de winkels. Het doel was: een nieuwe laptop voor Christina's werk. De eerste winkel waar we in gingen was Best Buy, zeg maar de Amerikaanse Media Markt. Terwijl Christina naar binnen ging, op jacht naar haar nieuwe laptop, zochten wij twintig minuten tevergeefs naar een parkeerplaats. Terwijl we rondreden over het parkeerterrein zag ik links en recht van mij mensen die grote TV's op hun nog grotere auto vast bonden.
Na twintig minuten in een chaotische winkel te hebben door gebracht, kwam Christina er achter dat de laptop die ze wilde al uitverkocht was. Op naar Starbucks dan maar, want een cafeine-kick hadden we wel nodig. Met een grande koffie in de hand liepen we de tweede winkel binnen: Target, zeg maar de Amerikaanse Hema. Dawn ging al snel op zoek naar kerst Cadeautjes voor haar drie kinderen, die helaas niet bij ons Thanksgiving diner waren. Ikzelf heb ook iets gekocht! Een nieuwe map, reguliere prijs. Ik had er een nodig voor Anatomy/Physiology en dacht, nu ik hier toch ben. Waar Black Friday voor mij dus uiteindelijk op neer kwam was: opstaan om half zes om een nieuwe map te kopen die niet was afgeprijsd. Toch vond ik het wel erg interessant om dit typisch Amerikaanse fenomeen een keer mee te maken. Ik ben dus niet alleen een nieuwe map, maar ook een ervaring rijker.
Na Target gingen we weer terug naar huis om te ontbijten. Heerlijke koffiebroodjes, met een welverdiende kop koffie.

Savannah heeft trouwens sinds vorige week haar eerste baan! Ze werkt nu bij 'Hello Kitty'. En, lucky Savannah, ze moest werken op Black Friday. Gelukkig niet om twaalf uur 's nachts, maar van vier uur 's middags tot elf uur 's avonds. Terwijl Savannah naar haar werk ging, gingen de rest van het gezin naar San Jose. Glenn en Christina moetsten nog iets terug brengen bij een bepaalde winkel. En voor mij was dit de uitgelezen kans om voor het eerst naar de Dutch Store te gaan, een winkeltje in San Jose waar ze Nederlandse en Indonesische producten verkopen. Ik had niet al te veel verwachtingen, Christina waarschuwede me van tevoren al: "It's a funky little place.' Funky betekend hier in California trouwens vies. Ik moest haar gelijk geven. Het winkeltje, een kruising tussen de toko melati en een prachtwijk-buurtsuper, zag er op het eerste oog redelijk armoedig uit. Dit alles maakte echt niets meer uit toen ik de winkel binnen liep. Een raar gevoel overviel me, hier, in een achterbuurt van San Jose, een stad die op zichzelf al bekend staat als achterbuurt van San Francisco, lagen gewoon allerlei Nederlandse producten in de schappen. Van hagelslag tot Wilhelmina pepermunt, van Koopman's pannenkoekenmix tot goudse kaas, en van haribo beertjes tot geconserveerde groenten van Hak. Uit de winkel heb ik het volgende meegenomen: anijshagel, pannenkoekenmix, goudse kaas, gevulde speculaas, spekkoek mix en ketjap manis. Ik heb vanochtend, voor het eerst sinds, ik weet niet meer wanneer, een plak jonge milde Goudse Kaas gehad: hemels! De Amerikaanse kaas is eetbaar, maar valt in het niet vergeleken bij de Nederlandse kazen.
Nadat we de winkel waar Glenn en Christina moesten zijn waren geweest, gingen we met zijn allen uit eten. In Amerika heb je heel veel het-is-net-geen-fastfood-restaurant-restaurants. Je moet dan wel aan de balie bestellen, maar de maaltijd is van goede kwaliteit. Het was bij een van deze restaurants waar we die avond aten. Als ze niet overal mango in hadden gedaan zou het erg lekker zijn geweest. Wat trouwens wel grappig was, was dat iedereen na het bestellen een pager meekreeg. Terwijl wij genoten van de Nacho's klonk het ineens: "Your meal is ready."
Terwijl we naar huis reden zag ik dat de eerste Amerikanen de kerstverlichting al opgehangen hadden. De eerste verschijnselen van een Amerikaans kerstseizoen waren al een beetje zichtbaar, maar het einde van Thanksgiving betekend het officiele begin van het kerstseizoen. Iets wat voor mij als Nederlander best raar voelt aangezien de goedheiligman, die volgens vertouwde bronnen een omweggetje langs Gilroy maakt, nog niet eens het land uit is.

Tijdens het schrijven van deze blog heb ik zo'n vijfitg keer naar de nieuwste mega hit van Amerika geluisterd, het is echt een super verslavend nummer: http://www.youtube.com/watch?v=aI4JLa0hbUw. Allemaal luisteren dus, en laat de zoete techno klanken van Owl City je overnemen.

Tot zover deze (lange) blog! Volgende week, op Sinterklaas, gaan we een dagje naar San Francisco! Volgende week hoor je dus alles over deze geweldige wereldstad!

ps. vergeet niet te reageren
pps. vergeet niet te doneren, mail naar junusvanderwal@live.nl Want ook JIJ kan een verschil maken in deze wereld.