In The (Spot)lights

Elke keer als ik aan een nieuwe blog begin denk ik bij mezelf, alweer een week voorbij? Of schrijf ik dit elke week?

Deze week hadden we onze eerste echt brandoefening op Gilroy High. En dat ging een stuk georganiseerder dan op de Westerse Drift. Alle leerlingen moesten naar buiten, netjes opgesteld in rijen. De brandoefening was erg efficient want na vijf minuteet alweer over. Maar dat was nog niet het einde van ramp-scenario dag. Na de brandoefening volgde een 'lock-up' oefening, iets wat we in de Nederlandse middelbare scholen helemaal niet kennen. Tijdens een lock-up gebeurd het volgende: alle lichten gaan uit, alle deuren gaan op slot, alle ramen worden geloten, en alle leerlinging moeten zich achter in het lokaal, het liefst op een een beschutte plek, verzamlen. Een lock-up wordt in werking gesteld als een of andere gestoorde redneck of gangster besluit om met een vuurwapen de campus op te gaan. Het is opzich wel een gerustellende gedachte dat er zelfs voor dit soort scenario's een draaiboek klaar ligt. Maar dat is nog niet alles. In alle lokelan hangt een 'wat-te-doen-als'-papier. Op dit papier staan ondere andere de volgende ramp scenario's: brand, een explosie, rellen, een neerstortend vliegtuig, een militaire infasie en ga zo maar door. Dus als half California met de grond gelijk is gemaakt, staat in ieder geval Gilroy High School er nog.

Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst sinds juni weer eens met de fiets naar school gegaan! En het was echt geweldig! Ik had eerlijk waar niet gedacht dat ik de fiets zo zou missen. Ik kon het hele jaar al gebruik maken van Glenn's fiets, maar deze fiets had geen slot. En vorige heeft hij dan (eindelijk) een slot gekocht! Het heerlijke aan een fiets is dat je ineens helemaal vrij bent. Je kunt gaan en fietsen waar je wilt. Donderdag ging ik na school voor Sports Medicine naar de training room. En moest ik anders altijd veertig minuten op school wachten, nu kon ik lekker met de fiets naar seven-eleven (een soort AH to go) om een lekker tuna sandwich en een flesje Starbuck Frappucino te kopen. De extase was echter van korte duur, op de weg naar huis brak het linker trappedaal af! Die Amerikaanse flut fietsen ook, ik mis mijn duurzame Gazelle. Glenn brengt de fiets morgen naar de fietsenmaker dus hopelijk ben ik vanaf dinsdag weer mobiel.

Vrijdag kwamen Christina's zus Dawn, haar vader Dan een haar stiefmoeder Marjory op bezoek. Dan en Marjoty wonen hier zo'n twee uur rijden vandaan, vlak bij Yosemity National Park. Het was die dag Dan's verjaardag en als cadeau zouden we eerst lekker uit eten en daarna naar Savannah's toneelstuk. We (behalve Savannah, want die moest naar het theater) gingen uit eten bij een Ierse pub om de hoek. Glenn, die bijna 100% iers is voelde zich helemaal thuis met zijn Shepherds Pie en Pint of Guinness. Ik zelf had een heerljke Galway Chicken. En ook ik voelde me een beetje thuis, want aan de muur hing een spiegel met daarop 'Amstel Light'. "Hey, that's a Dutch beer brand!"
Savannah's toneelstuk was echt super goed (vooral Savannah)! Christina, die zelf ook af en toe aan acteren doet, was echt super trots. En de rest natuurlijk ook.

Op zaterdag was de eerste CCS-game van het football team van Gilroy High. En na een week navragen en herhaaldelijke uitleg ben ik er nog steeds niet zeker van wat een CCS-game precies is, maar ik denk dat het een soort van interregionaal kampioneschap is.
Onze tegenstander was Milpitas High School, waar de wedstrijd zich tevens af speelde. Milpitas is een stad ergens ten noorden San Jose. We moesten om half vier bij op de studenten-parkeerplaats verzamlen. Na alle spullen te hebben ingepakt en schoolspirit in de vorm van kettingen met de kleuren van de school om te hebben gedaan was het tijd om te vertrekken. Maar niet voordat we een heerlijke (gratis!) karamel-appel kregen, die nog over waren van de 'Tail-Gate-Party'. Een tail-gate-party is een bijeenkomst voor de wedstrijd waarbij mensen lekker op de parkeerplaats gaan BBQ-en. Jammer genoeg voor de organisatoren, maar des te beter voor ons, waren er weinig mensen komen opdagen.
De Sports Medicine studenten reden mee in de Cheerleaders bus. Het was zo'n typische, krappe, Amerikaanse, en natuurlijk gele, schoolbus. En ookal kom je eruit met misvormde benen, je bent wel weer een ervaring rijker.
Na de aankomst bij Milpitas High School (home of the Trojans), waren we constant in touw met uitpakken, tafels opzetten en atleten tapen.
De wedstrijd zelf ging uitermate slecht. We verloren de wedstrijd met 56 - 3.

Ik heb trouwens al aardig wat donaties binnen voor onze actie om de slachtoffers in de Filipijnen te helpen. Als je nog wilt doneren, dat kan! Stuur een mail naar: junusvanderwal@live.nl en ik geef je mijn rekeningnummer. Jullie geld gaat direct naar het Filipijnse Rode Kruis! De ramp mag dan wel uit het nieuws zijn, maar hulp is nog steeds nodig!

Ik bedenk me nu pas dat ik in mijn vorige blog heb beloofd om over een van mijn extreem-republiekijnse klasgenootje te schrijven! Om privacy redenen zal ik niet haar echt naam gebruiken. Laten we haar voor nu dan maar even omdopen tot Sarah, vernoemd naar een van Sarah's grote idolen (Sarah Palin dus). Sarah zit naast mij in mijn Statistics les. Sarah is erg Republiektijns. Op Sarah's map zitten allerlei pro-Cain en anti-Obama stickers. Denk dan aan sticks met het opschrift 'Hope, he fails' of 'Crackhead' (Republiekijnen opgenuanceerd? Hoe kom je er bij!). Verder staan er leuzen als 'Palin for president: finally a real president' (if you say so...). Daarnaast staan er ook nog een paar racistische opmerkingen over Obama, maar het gaat mij te ver om die hier neer te zetten. Dus wie dacht dat California een Democraties bolwerk was, dat valt nog best mee.

Komende donderdag is het tijd voor een van Amerika's favoriete feest(lees: eet)dagen: Thanksgiving! En of het net zo is als bij Friends, dat lees je volgende week!

ps. Vergeet niet te reageren!
pps. Vergeet niet te doneren!