Smells Like School Spirit

Sorry dat de blog weer eens een dagje te laat is! En de foto's nog later, want die zet ik morgen online. Ik wilde eigenlijk gisteravond bloggen, maar Savannah had de computer nodig voor een Environmental Science werkstuk (wie zegt dat Amerikanen niet milieu bewust zijn). En school gaat voor, of niet Hannah.

Afgelopen week was een vierdaagse schoolweek! Alle scholen in Amerika zijn op 11/11 gesloten vanwege 'Veterans Day'. Een dag voor de Amerikanen om de veteranen te eren die in een van de vele Amerikaanse oorlogen gevochten hebben. Toch stond deze dag hier niet in teken van veteranen, aangezien 11/11 tevens Glenn en Christina's trouwedag is. En dit jaar waren ze precies 20 jaar getrouwd! Wat voor mensen van rond de 40 ontzettend lang is. Heel veel hebben we niet aan hun trouwdag gedaan. Quentin, Savannah en ik hadden heerlijk voor ze gekookt, lasagna, en brownies als toetje. De lasagna, Savannah 'Signature Dish', was voortreffelijk. De brownies kregen echter al snel de bijnaam 'brick-brownies'. Verdere toelichting lijkt me niet nodig. Het grote cadeau was een broodbakmachine, die sindsdien 24/7 in gebruik is. Het is het beste brood dat ik geproefd heb sinds ik hier ben. Want het brood hier is over het algemeen niet lekker, behalve dan natuurlijk de 'Dutch Crust' (tijgerbrood!), die ze bij de supermarkt om de hoek verkopen.

Op vrijdag hadden we in Anatomy een practicum, en niet zomaar een practicum, een klei-practicum. Zoiets zal je op het Zernike niet snel tegen komen. We moesten allemaal, individueel, een model van de huid maken (van klei dus). Het was een individueel practicum, met een tijdslimiet. Met de Play-Doh in de aanslag begon ik mijn ontwerp. Ik ging echt helemaal op in mijn model en het kind in mij kwam weer even helemaal naar boven.

Zoals ik al een paar weken geleden schreef, Savannah heeft een van de hoofdrollen in het school-toneelstuk. Het toneelstuk ging deze week in premiere in de School Theatre, ja ja, onze school heeft een eigen theater! Op vrijdag kregen sommige 6th period classes een sneak preview van het toneelstuk te zien, en onze klas was een van de gelukkigen. Al zagen de anderen het misschien niet zo, maarja, alles beter les. Ik was erg onder de indruk van het toneelstuk. Het is een toneelversie van Agatha Christie's 'And Then There Were None' (mam, daar heb je vast weleens van gehoord). Vrijdag ga ik het hele toneelstuk zien, met Christina en haar zus Dawn, die speciaal voor het toneelstuk vanuit Sacramento naar Gilroy komt.

Vrijdag was de laatste football game van het seizoen. Althans, dat dachten we. Ik was een van de sports-medicine studenten die bij de twee wedstrijden, junior-varsity en varsity, aanwezig moest zijn. De wedstrijd vond plaats in Hollister. Hollister kan het best omschreven worden als het 'Delfzijl van California', need I say more? Deze reputatie wordt meer dan waargemaakt door de officiele mascote van de school, de 'Hay Baler'. Een hay baler is iemand die van hooi, hooibalen maakt. En ja hoor, aan de zijlijn van Hollister liep een als boer verklede jongen, met een hooivork in zijn hand, het publiek op te warmen. Ook het feit dat de snackbar bij het veld de 'Hay Barn' wordt genoemd help hun niet echt om de slechte reputatie te weerleggen. Kortom: redneck alart. De wedstrijd tegen Hollister is altijd de derby van Santa Clara County, zeg maar onze 'gemeente'. Daarnaast komt ook nog eens dat Hollister, net als Gilroy High, ook een Sports Medicine program heeft. En Ms. Spinetti (aka Spun) wilde er alles aan doen om Hollister's Sports Medicine studenten eens te laten zien 'how it's done'. De Sports Medicine studenten van Hollister stelden trouwens weinig voor, ze hadden niet eens een unifurm, hoe onprofessioneel. "They don't have a uniform, they're ghetto," klonkt het uit Spun's mond. De sfeer aan de zijlijn was op zijn minst zeer intens te noemen. Ik mocht voor de wedstijd alle pols-tapes van het varsityteam doen. Dat klinkt misschien niet heel spannend, maar voor een Sports Medice Beginner een eretaak. De wedstijd was extra belangrijk omdat het de Seniornight van Hollister was. Seniornight is de laatste thuiswedstrijd van een sport team. Daarbij kwam ook nog eens dat het lokale TV station met een cameraploeg aanwezig was. Een nederlaag voor Hollister zou dus een totale vernedering betekenen. Het doel van de avond was dus duidelijk: roet in het eten gooien. De (varsity) wedstrijd was alle vier de quarters hard tegen hard, en de stand ging gelijk op. De spanning was werkelijk waar om te snijden. Dit was voor het eerst dat ik echt helemaal op ging in de wedstrijd: "Get him! Get him! Tis je moeder niet! TIS JE MOEDER NIET!!!". Charmant zag het er waarschijnlijk niet uit, maar ik heb me niet meer zo gevoeld sinds het EK voetbal. Uiteindelijk gingen Gilroy High er met de overwinning van door, en was de vernedering van Hollister een feit. Maar deze overwinning betekende veel meer dan dat, het betekend namelijk dat onze school meedoet aan het California State Championship! De eerste wedstrijd wordt komende zaterdag gespeeld, en ik ben dan ook hoogst waarschijnlijk weer van de partij! Dat wordt weer super spannend dus. Ik begin me echt helemaal een Mustang met school-spirit te voelen.

En zaterdag was het dan eindelijk zo ver: voor het eerst naar San Francisco! Inderdaad, het was tijd voor 'Senior Dinner Dance'! Maar dst was 's middags. 's Ochtends kwamen s ouders, Mike en Pam McGoverns, op bezoek omdat ze die avond naar Savannah's toneelstuk zouden gaan. Het was echt super leuk om mijn Amerikaanse grootouders voor het eerst te ontmoeten! Het waren echt hele aardige mensen. Ze heben veel van de wereld gezien, waaronder Amsterdam. En ze hadden niet dan goede woorden over voor onze hoofdstad. Pam en Mike wonen in Orange County, vlak bij Los Angeles. Ik zie in de kerstvakantie weer, we gaan dan met zijn allen naar Disney Land California!
Na een gezellige babbel en een lekkere lunch was het tijd voor mij om mij om te kleden voor mijn eerste Amerikaanse schoolfeest. En stiekem vond ik het toch wel een beetje spannend. Aan mijn outfit zou het die avond in ieder geval niet liggen.
Rond 14.00 uur verzamelden we met alle seniors bij de school, om vervolgens per schoolbus naar, eerst het restaurant, en daarna naar de boot gebracht te worden. In voorgaande jaren vond het dinner-gedeelte altijd plaats in het 'Hardrock Cafe', in hartje San Francisco. Maar tijden SDD 2008 hebben zich daar 'niet nader te noemen' incidenten afgespeeld waardoor Gilroy High daar niet langer welkom is, wat echt super jammer is naturlijk. In plaats daarvan aten we bij een restaurant in een voorstad van San Francisco. Misschien geen toplocatie, maar lekker was het wel. Het lopend buffet (!) bood een weid arrangement aan Amerikaanse en Mexicaanse specialiteiten zoals de 'Hamburger' en niet te vergeten de 'Tortilla'. En de brownies waren onevenaarbaar lekker. Na ons lekker te hebben vol gegeten was het dan eindelijk zover: op naar San Francisco. Op de weg naar San Francisco zat ik bij het raam, ookal was er nul plaats voor mijn benen. Maar dat maakte me niet uit, ik wilde naar buiten kunnen kijken. Terwijl we San Franciso in reden en de zee aan lichtjes helderder en helderder werd kreeg in kriebels in mijn buik. Het waren precies dezelfde kriebels die me drie maanden geleden overvielen toen ik we met alle STS studenten New York binnen reden. De bus zette ons af bij Pier 41, waar we aan boord van de party boot gingen. Naast een dansvloer had de boot ook een casino-verdieping. Dat klinkt heel fancy, maar dat viel best mee. Al voor we weggingen vroeg Anne of dit mijn "first American Dance" was. Ik antwoorde ja, niet wetende dat ze deze vraag niet voor niets stelde. Want Amerikanen dansen raar! In plaats van gewoon dansen en lol hebben, wordt er ALLEEN MAAR geschuurd! En niet persee met iemand die je leuk vind, maar ook gewoon met je vrienden. Ik had dit principe eerst nog niet helemaal door en dacht al: "Doesn't she have a boyfriend? / Since when are they together?" (ja, ik begin al in het Engels te denken). Toen het feest eenmaal goed los kwam veranderde de dansvloer dan ook in een grote schurende mensenmassa. En dit kan twee dingen betekenen: 1. Ze lopen hier voor op ons, en zijn gewoon verder seksueel ontwikkeld. Of: 2. Deze mensen zitten nog vast in hun onderbouw-schoolfeest-fase. In ieder geval, het mocht de pret wat mij betreft niet drukken. Dus deed ik maar gezellig mee met het geschuur. Ik had aan mijn Sports Medicine buddies Dulce en Kat (bijnaam van Katherine) hele gezellige schuur partners. Het was anders, maar alsnog gezellig. En natuurlijk was er ook kans om te genieten van het schitterende uitzicht. San Francisco by night is echt schitterend! Anders dan New York, maar minstens even mooi. Ook de Golden Gate Bridge was echt adembenemend mooi! Na een avond vol gedans was het weer tijd om terug te gaan van de 'Tolerance Capital of the World' naar de 'Garlic Capital of the World'. Op de weg terug had ik een gesprek met Oliver over wat hij na High School wilde doen. Hij wil erg graag naar Stanford University, waar we trouwens ook nog langs reden. Al had hij het idee dat hij misschien te jong was om uit huis te gaan. Dus ik stelde voor om, net als ik, er gewoon een jaar tussen uit te gaan. Ik ga hem de komende weken proberen te overtuigen, omdat ik zo blij ben dat ik deze beslissing heb gemaakt, dat ik ook wil dat andere mensen deze beslissing maken.

Ik eindig deze blog met een oproep: de Pacific Asian Club zamelt geld in voor alle slachtoffers van de Tsunami in de Philipijnen een paar week geleden. Laat die Amerikanen zien dat wij Nederlanders niet gierig naar gul zijn. Het geld dat we inzamelen gaat direct naar het Philipijnse rode kruis. Als je geld wil doneren, mail me dan zodat ik je mijn rekeningnummer kan geven. Mijn email adres is: junusvanderwal@live.nl.
En ik ben vanaf heden de penningmeester van de club, dus ik zal er hoogst persoonlijk op toezien dat het geld ook daadwerkelijk naar het goede doel gaat!

Tot zover deze blog, want het wordt al laat! En morgen moet ik ietsje vroeger opstaan want ik ga voor het eerst sinds drie maanden weer eens op de fiets naar school! Wie had vorig jaar kunnen denken dat ik over zoiets, toen nog normaals, nu zo opgewonden kan raken.
Volgende week alles over Savannah's toneelstuk, de Football game en een van mijn extreem Republiekijnse klansgenootjes.

ps. Meer over de wedstrijd op:
http://www.gilroydispatch.com/sports/260953-mustangs-stun-balers-in-prune-bowl-retain-vfw-memorial-trophy