Trick or Treat: A Treat It Is!

Sorry dat ik weer eens aan de late kant ben met deze blog, hopelijk wordt het geen gewoonte. "Je kan het toch best een weekje overslaan?" zei mijn vader gister. Kan, maar ik wil mijn lezers, jullie dus, gewoon niet teleurstellen! En waarom ben ik deze keer weer eens te laat met mijn blog: Huiswerk! Ik wordt de laatse tijd echt doodgegooid met essays, research reports, projects, exams, presentations... Ik heb het hele weekend, naast natuurlijk mijn Halloween-gerelateerde activiteiten, aan een werkstuk over de Mexicaans-Amerikaanse Sandra Cisneros gewerkt. Nooit van gehoord? Vooral zo houden zou ik zeggen, al heb je er nu wel van gehoord omdat ik jullie ermee lastig val, maar je snapt mijn punt.

In ieder geval: ik zit nu zo'n 2,5 maand in Amerika, ofwel 1/4 van het jaar is gewoon alweer achter de rug! Het begin van het begin komt tot een einde, en het einde van het begin staat op het punt te beginnen. Time flies when you're having fun!

Ik wil trouwens even zeggen dat ik het ontzettend leuk vind om zulke positieve reacties om mijn homoseksualiteit te lezen. Al wisten de meesste lezers het waarschijnlijk al, het was toch een beetje mijn coming out 2.0. Nu dat allemaal 'out and in the open' is, is het misschien wel leuk, interessant, en misschien zlefs wel nodig, om te schrijven over het volgende: hoe is dat nou? Als homo in Amerika? Tot nu toe is het goed te doen! Ik ben er op school erg open over, niet dat ik het overal sta te verkondigen, maar ik verberg het absoluut niet. En volgensmij waarderen veel mensen dat wel. Ik heb volgens mij echt geluk dat ik op een middelbare school in California ben beland, niet ergens in Kansas. In ieder geval, de reacties van mijn medescholieren zijn in iedergeval nooit negatief en varieren van een onverschillig 'ow, oke'; tot een over-enthousiast 'Oh my god! I love gay guys! I'm sooo gonna set you up for prom!!!'
Mijn gastgezin wist het trouwens nog niet toen ik hier aankwam, maar daar bracht ik al op dag twee veranderdering in. Aan de ene kant ben ik daar erg blij mee, aan de andere kant moet ik nu wel altijd Christina's lofredes over haar posterboy Gerard Butler aanhoren. En als ik zeg posterboy, bedoel ik dat ook in de letterlijke zin van het woord, als in: ze heeft daadwerkelijk posters van Gerard Butler in haar klaslokaal hangen. Echt super grappig toch?

Trouwens, ik heb jullie toch al eens verteld over mijn veschrikkelijk saaie US History class? Het is sindsdien alleen nog maar erger geworden. Deze week kregen we een essay terug en de leraar moest aan een klaslokaal vol met zestienjarigen uitleggen dat je namen toch wel echt met een hoofdletter moest schrijven, iets wat mij al in groep drie is bijgebracht. Aangezien de school mij aan het begin van het jaar vertelde dat dit een verplicht vak was had ik me al ingesteld op een weggeooide 4th period dit jaar. Tegen beter weten in heb ik vorige week toch maar een afspraak met de decaan gemaakt om te kijken of er echt niks aan te doen was. En raad eens: ik kan mijn 4th period na de kerstvakantie veranderen! Iets wat echt een opluchting was aangezien de gedachte alleen al, dat ik de rest van het jaar drie keer per week dat vreselijke lokaal, B-19, in moest lopen, me spontaan suicidaal maakte. Hoogst waarschijnlijk ga ik het veranderen naar Food and Nutrition, ofwel: koken! Jantien, een meisje uit Haren die nu ook in Amerika zit, in New York State om precies te zijn, volgt dit vak ook en is er erg postief over. En daarnaast zullen een paar 'basic-coocking-skills' vast wel van pas komen als ik volgend jaar op mezelf ga wonen.

Deze week stond heel Amerika in het teken van, je raad het al, halloween! Wij Nederlanders dachten dat Amerikanen helemaal los gingen als het ging om kerstversiering, maar ook tijdens Halloween ontkomt geen enkele voorgevel aan de axtravagante prularia die men massaal bij Walmart aanschaft. Echt iedereen doet wel iets om hun huis te versieren. De een doet doet dit met een paar pompoenen in op de veranda, de ander met een kerkhof in de voortuin met vuurspuwende grafstenen (ik overdrijf niet).

Mijn halloween weekend begon op vrijdag met een bezoek aan de bioscoop van Gilroy om een van de best horrorfilms die ik ooit heb gezien te bekijken. Samen met Oliver, Savannah, en nog twee vrienden van Savannah liepen we de zaal binnen, niet wetende dat de film die we weldra zouden zien ons op zijn minst een nacht wakker zou houden. Ik heb het natuurlijk over de film: 'Paranormal Activity'! Is die film eigenlijk al uit in Nederland? Het verhaal is als volgt: jong stel, mooi huis in San Diego, vrouw wordt achtervolgd door demoon, paranormale activiteiten worden vastgelegd met handcamera. De film deed me erg danken aan een indoor-versie van 'The Blair Witch Project'. Die avond duurde het toch wel een tijdje voordat ik in slaap viel, met het licht uiteraard nog aan!

Die dag daarna was het dan echt halloween. Een typische Amerikaanse familie traditie, die ook de McGoverns niet vreemd is, is het pompoenen uithollen. En ook ik ontkwam er niet aan. Op zaterdagmiddag gingen Glenn, Quentin en ik naar een pompoenboerderij in de buurt, waar de boerderij tijdelijk was omgetoverd tot pompoenen-thema-park. Het pompoen uitzoeken is een bezigheid die opperste zorgvuldigheid vereist. De pompoen moet mooi rond zijn, niet te langwerpig, en al helemaal geen rare uitsteeksels hebben. Nadat we, na lang beraad, onze pompoenen hadden uitgezocht gingen we terug naar huis om te uit te hollen, en te voorzien van een grappig gezichtje waarin de mond slecht twee tanden heeft. En pompoenen uithollen is natuurlijk niet compleet zonder een heerlijk 'Pumkin Spice Latte' van Starbucks. De medewerkers daar aan First Street hebben zo onderhand wel door dat ik mijn echte naam nooit gebruik, aangezien mijn naam zo af en toe veranderd. De mevrouw achter de toonbank wilde deze keer toch echt wel mijn echte naam horen, anders kon ik de koffie wel vergeten! Wat een wreedheid! Mij van mijn hemelse 'Pumkin Spice Latte' weerhouden! Dus heb ik voor de eerste keer sinds ik in de VS ben mijn echt naam gebruikt. En ze spelde het nog bijna goed ook: Junos, is mijn naam blijkbaar in het Amerikaans.
In ieder geval, mijn pompoen was uiteindelijk, rekening houdend met het feit dat het mijn eerste keer was, nog best goed gelukt.

De rede waarom zoveel kleine kinderen elk jaar weer uitkijken naar halloween is natuurlijk het traditionele 'Trick or Treat'-en. Jammer dat ik met mijn achtien jaar te oud ben om hier aan mee te doen. Toch wilde ik wel de sfeer op straat meemaken tijdens deze super-amerikaanse dag. Oliver ging dit jaar voor het eerst niet Trick or Treaten-en, maar liep in plaats daarvan mee met zijn kleine broertje en diens vriend, als begeleider. En hij vroeg of ik en Antony zin hadden om mee te gaan. De perfecte gelegenheid dus om het Trick or Treat-en mee te maken zonder daarwerkelijk zelf mee te doen. De sfeer op staat tijdens Halloween is er een van en veel snoep en veel kinderen die te veel snoep op hebben. Overal lopen kinderen rond in geniale kostuums, van een onschuldige elmo, tot een wreede Jigsaw. Oliver's broertje was trouwens de lead-singer van kiss. Ookal had ik met niet echt verkleed, ik had wel een masker meegenomen die de McGoverns nog thuis hadden liggen. En het kind in mij kon zich gewoon niet weerhouden, en ik ben, met masker op, naar een huis geweest om voor het eerst in mijn leven te Trick or Treaten-en (Don't judge me, ik heb er wel een zakje Maltezers, hier Whoppers, en een Milky Way, hier een Musketeers Bar, aan over gehouden). Daarna hebben we nog bij Oliver 'The Sixth Sense' gekeken, en ons vol gegeten met snoep, en een cake die Olivers moeder speciaal had gebakken. Oliver's moeder is trouwens zo'n schat van een mens! En je moet de broodjes zien die ze haar zoon elke dag meeneemt naar school! Avocado, cottage cheese, kalkoenfilet, ze belegt de broodjes alsof ze hofleverancier van Queen Elizabeth is.
Toen ik die avond laat thuis kwam zaten Quentin, Sanvannah en Taylor, een vriendin van Savannah, die ik eerst niet zag omdat ze onder een deken verstopt lag, op de bank horror films te kijken. 'The Hounting in Connecticut' om precies te zijn, echt wel een super enge film!

Iets wat ik ook op Halloween moest doen, mijn vaders cadeau opnieuw opsturen! Vier dagen nadag ik het via de US Postal Service had verzonden kwam het 'Return to Sender' terug naar Westwood Drive. Het lag uiteindelijk aan de doos waarin de cadeaus zaten. Eerst gingen we maar terug naar het postkantoor om mijn $42,50 terug te vragen, en gelukkig deden ze daar niet te beroerd over. Daarna zijn we maar naar UPS gegaan in de hoop dat zij het paketje wel wilden verzenden, maar nadat ze er achterkwamen dat het paketje een flesje wijn bevatte wilden ook zij het niet versturen. Dus hebben we er maar voor gekozen om het flesje wijn niet op te sturen en deze tot aan het eind van het jaar te bewaren. Dus pap, die hou je nog te goed!

Nu moet ik toch echt ophouden. Christina is net terug van avondschool, waar ze een opleiding volgt om door te kunnen stromen naar de positie van Directice van de school, en ze staat te springen om haar Facebook pagina aan een update te onderwerpen.

Volgende week hopelijk weer op maandag, en blijf vooral weer lekker veel reacties plaatsen!