Homecoming en Mijn Super Sweet 18!

Ten eerste: sorry voor de vertraging deze week! Ik zweer hierbij plechtig dat ik volgende week weer op tijd zal zijn.

Zoals ik al aankondigde in de vorige blog: het was vorige week “Spirit Week”! Zal ik de thema’s nog maar eens herhalen? Maandag: Tie-Die-Dy (denk hippie shirt). Dinsdag: Fake-An-Injury-Day. Woensdag: Starwars-Day. Donderdag: Tacky –Toerist-Day. En Vrijdag: Bleu-White-Gold-Day. En Vrijdag was tevens “Homecoming”!

We begonnen de week dus in een lekkere alternatiefe hippie-sfeer, dat hoopte ik althans. Ik kwam er al snel achter dat lang niet iedereen zich hier elke dag verkleed. Het zijn vooral de seniors en juniors die aan de verkleedpartij meedoen.
Omdat ik geen Tie-Die Shirt had was ik gedwongen om er zelf een te maken. Ik kocht speciale verf en uitte al mijn verborgen creativiteit op een wit H&M T-shirt wat ik toch nooit droeg. Het eindresultaat was een vrolijk hippie-shirt, met een knipoog naar mijn thuisland. De kleur waarvoor ik gekozen had was namelijk, je raad het al, oranje! Een beetje jammer dat de overgrote meerderheid van de mensen hier geen flauw benul heeft van het feit dat oranje onze nationale kleur is. Het gaat om het idee.

De rest van de week was ik in een iets minder creative bui. Misschien had ik mijn creativeit beter gelijkmatig kunnen verdelen over de Spirit-Days. Op Fake-An-Injury-Day wilde ik eigenlijk in een rolstoel naar school, alleen was ik te lui om een rolstoel te regelen. Dus droeg ik niet veel meer dan twee van die stabiliserende polsbanden.

En Woensdag was ik helemaal niet verkleed! Ja, ik weet het, het is echt vreselijk. Maar ik had gewoon niks van Star Wars! En ik was niet van plan om een oude beige badjas aan te doen om vervolgens als een in-het-juiste-licht-lijk-je-wel-een-beetje-op-een-jedi naar school te gaan.

Op Donderdag was Tacky-Toerist-Day, een uitgelezen kans dus om mijn oude STS shirt en rugzak weer eens uit de mottenballen te trekken. Ook ging ik tegen al mijn modebewustheid in en droeg ik die dag hardloopschoenen in plaats van mijn K-Swiss schoenen. En liep ik de hele dag rond met mijn reisgids over Californie, een reisgids die maarliefst zes, tel maar na, zes woorden weidt aan het pittoreske Gilroy.

En Vrijdag was het Blue-White-Gold-Day en tevens homecoming. De dag dat ik voor het eerst mijn ‘Senior-shirt’ aantrok. Op de rug van je shirt staat, bij saaie mensen, je naam. En bij niet-saaie en creative mensen als ik: een leuke, grappige bijnaam. Al was ik trouwens niet de creatieve geest die de naam “Flying Dutchman” bedacht, dat was Parisienne Lissi ten Pas. Nogmaals bedankt daarvoor, iedereen vond het echt helemaal te gek!

Er waren deze week ook veel extra activiteiten geplanned. Zo streden de vier jaarlagen elke lunch weer met elkaar om “spiritpoints” te vergaren. De stand werd de hele week bijgehouden op een groot bord in de kantine. Het hele gebeuren deed me erg aan het puntensysteem van Zweinstein denken. Een van de opdrachten deze week was om binnen drie minuten een zo lang mogelijke polonaise-rij te vormen. De vier studenten die met elkaar streden renden dus als een gek over de campus om mede-polonaisegangers te strikken. Al na tien seconden raasden er vier lange polonaise-rijen over de campus en door de kantine. Ik rende natuurlijk mee in de senior-rij, overgens ook de winnende rij! Het was echt super grappig en aan het eind hadden we het allemaal echt niet meer.

Ook deze week: een nieuwe Pep-Rally! Want een spirit-week is natuurlijk niet compleet zonder een Pep-Rally. De rally was veel leuker dan de vorige, en niet alleen omdat ik me ditkeer niet als een vis op een bakplaat voelde. Tijdens de rally werden alle sportteams middels een groepsdans aan ons voorgesteld. Ook waren er weer allelei rare competities tussen de verschillende jaarlagen, zoals: wie kan het verst een rubberen kalkoen weg schieten met een katapult?

De afsluiting van Spirit-Week was de Homecoming parade en de homecoming game. En dit is voor een school echt de game van het seizoen. De hele school rukt uit om te kijken naar de wedstrijd, de parade maar ook naar het mooie vuurwerk!
Ik was natuurlijk ook van de partij, niet als gewone toeschouwer, maar als sports medicine student. Er werden twee wedstrijden gespeeld, en tijdens de eerste wedstijd ging het al snel goed mis! Een van onze spellers raakte dusdanig gewond dat hij niet meer op kon staan en we waren genoodzaakt om de ambulance erbij halen. Ik en een paar andere studenten moesten ervoor zorgen dat de ambulance zo snel mogelijk het veld op kon. Dat betekende: hekken openen en de weg vrij maken. Iets wat nog een behoorlijke opgave is als de hele school is uitrukt om te kijken naar de wedstrijd. En net als je denkt dat je de weg vrij hebt gemaakt komt de marching band ineens aanzetten. Ik heb ze meteen gestopt en aan de kant gewerkt. Tegen de tijd dat de ambulance kwam was de weg helemaal vrij en kon de ambulance meteen het veld op. Het hele gebeurtenis en de consternatie die erbij gepaard ging was best wel een beetje eng, maar het gaf vooral een ontzettend goed gevoel. Dit was voor het eerst sinds het begin van het jaar dat ik echt het idee dat we belangrijk waren daar aan de zijlijn. Met de jongen die is afgevoerd gaat trouwens alles goed. En uiteindelijk hebben we beide wedstrijden gewonnen.

Zijn er ook nog andere niet-spirit-week-gerelateerde dingen gebeurd? Jazeker. Op de Amerikaanse high schools zijn ze helemaal fan van clubjes. Je kan het zo gek niet bedenken, of er is een club voor. Dinsdag was de eerste bijeenkomst van PAC, de Pacific Asian Club. Wie had ooit gedacht dat ik tijdens mijn jaar in Amerika ook nog eens in aanraking zou komen met mijn pacifisch-aziatische roots? De bijeenkomst was erg leuk en er waren allerlei leuke ideeen over dingen die we kunnen doen. Zo gaan we geld inzamelen voor alle slachtoffers van de verschikkelijke natuurrampen die Indonesie en Amerikaans Samoa getroffen hebben. De volgende bijeenkomst is volgende week en we moeten allemaal iets te eten meenemen. Dus als iemand nog goede ideeen heeft voor makkelijke en lekkere Indonesische recepeten, post gerust een reactie!

En weet je nog dat ik een paar blogs vertelde over die foodfight? Deze week was het dan eindelijk tijd voor de tweede ronde. Inderdaad, alweer een foodfight. Dit keer stond ik buiten en had ik een prachtig panoramisch uitzicht op alle rondvliegende pepperoni pizza’s. Je kan zeggen wat je wil, maar zo’n foodfight breekt wel weer zo lekker de week.

Ook was het vorige week tijd voor het eerste rapport! En hier zijn de cijfers:
- AP Statistics: A
- Anatomy/Physiology: A
- Sports Medicine: A-
- US History: A+
- C/W Lit: A+
- Ath Training: A+
Voor mensen die geen verstand hebben van het Amerikaanse letter-systeem: beter dan dit wordt het haast niet.

En op Zaterdag, 3 oktober 2009, was het dan eindelijk zover: mijn 18de verjaardag! Mijn achtiende levensjaar begon al goed met een lens-ongeluk. Inplaats van gewone lensvloeistof had ik perongeluk iets gekocht met waterstofperoxide. Ik ik kan je verzeker: waterstofperoxide + oog = pijn. Geen pretje dus. Ik moest de rest van de dag elk kwartier mijn oog druppelen. Maar dat mocht de pret niet drukken natuurlijk. Om mijn verjaardag te vieren gingen we met de hele familie naar de Santa Cruz Boardwalk. Santa Cruz is een bekende badplaats in de buurt, aan de Pacifische kust. De boardwalk is een attractiepark direct aan het strand met achtbanen, wild-water-baan en nog veel meer! Het was echt super leuk daar! Daarna zijn we nog lekker gaan eten op de boulevard.

De dag daarvoor arriveerde het grote cadeau-pakket uit Nederland. Met daarin allelei Nederlandse dingen: Nederlands eten, Nederlandse tijdschriften, Nederlandse boeken en noem het maar op. En ook allelei sinterklaas artikelen! Het is trouwens wel een beetje moeilijk uitleggen aan Amerikanen dat onze variant op de kerstman een oude witte man is, met een kasteel vol zwarte helpers. De zwarte pieten werden hier dan ook al snel omgedoopt tot de black slaves.
Van de McGoverns heb ik trouwens een pasta-kookboek en een Starbuckcard gekregen, dat wordt dus lekker eten en drinken komende weken!

Over sinterklaasartikelen gesproken: in Nederland ergerde ik me er altijd zo aan dat de sinterklaasartikelen in September alweer in de winkel lagen. Hier in Amerika is het nog tien keer erger. Al het eerste weekend dat ik hier was, in Augsutus, lagen de kestartikelen al in de winkel! Only in America…

Wat kunnen jullie volgende week verwachten in mijn blog? Geen idee, want de week is nog lang niet voorbij.

Oh ja, een filmpje over homecoming is te zien op: http://www.gilroydispatch.com/video/259807-the-game-is-on